Quentin Tarantino – na skróty cz. 2

 Quentin Tarantino, czyli jak wywołać kinową rewolucję w gangsterskim stylu.

Quentin Tarantino od kilkunastu lat poszerza zarówno swój dorobek artystyczny jak i grono wiernych sobie kinomanów. A o to dalsza część skrótowego przedstawienia jego niecodziennej twórczości.

#5 Grindhouse: Death Proof – 2007

Głównym bohaterem historii jest Stuntman Mike, lubiący szybką jazdę, alkohol, seks i przede wszystkim zabijanie. Jego celami najczęściej zostają młode i atrakcyjne kobiety, a takie właśnie są Jungle Julia i jej dwie przyjaciółki. Ich podróż, zahaczająca o przydrożne bary, nie może pozostać niezauważona przez Mike’a. Mężczyzna nie wie jednak, że nie ze wszystkie kobiety może traktować tak jak mu się podoba.

#6 Bękarty wojny – 2009

Tym razem Quentin Tarantino przedstawia akcję rozgrywającą się w czasie II wojny światowej w okupowanej przez nazistów Francji, gdzie jedna z bohaterem jest świadkiem wymordowania swojej rodziny, po której postanawia uciec do Paryża i zmienić tożsamość, zostając właścicielką małego kina. W tym samym czasie grupa zabójców znana jako bękarty wojny zbiera swoje siły, planując odwet na nazistach, kiedy ci będą zajęci filmową premierą w małym paryskim kinie…

#7 Django – 2012

XIX wiek, Stany Zjednoczone, Django – wyzwolony czarnoskóry niewolnik nawiązuję znajomość z byłym dentystą, a aktualnym łowcą nagród, polującym na okolicznych bandytów. Nowymi celami łowcy stają się bracia, u których niegdyś pracował główny bohater. W zamian za pomoc w zabójstwie, doktor oferuje mu pomoc w znalezieniu zagubionej żony.

#8 Nienawistna ósemka – 2015

Jakiś czas po zakończeniu wojny secesyjnej łowca nagród ma zamiar zaprowadzić zbiegłą przestępczynię na spotkanie z prawem. Podczas swojej drogi napotykają się na rozmaite osobowości i wspólnie wyruszają w dalszą podróż. Ich plany krzyżuje zamieć śnieżna, która zamyka ich w przydrożnym przyczółku. Niedługo później bohaterowie odkrywają, że trudniejsze od dostanie się do celu swojej wędrówki będzie przetrwanie z towarzyszami.

#9 Pewnego razu… w Hollywood – 2019

Najnowszy film Quentina Tarantino, początkowo owiany cieniem tajemnicy. Historia toczy się w Los Angeles dawnych lat. Były aktor westernowego hitu razem ze swoim przyjacielem i kaskaderem w jednym powracają do Hollywood. Duet Leonardo DiCaprio i Brad Pitt w najlepszym możliwym wydaniu. Opowiedziana na tle ruchu hipisowskiego opowieść, w której nie zabrakło również polskiego akcentu. Jak aktorski duet poradzi sobie w starciu z sektą Charles’a Manson’a w sąsiedztwie Romana Polańskiego i Sharon Tate? Warto sprawdzić na własnej skórze.

Quentin Tarantino filmy

Opublikowano Bez kategorii | Skomentuj

Quentin Tarantino – na skróty cz. 1

Quentin Tarantino – ikona współczesnego kina.

Quentin Tarantino, pięćdziesięcioletni już reżyser, scenarzysta i okazjonalnie aktor. Jeden z rewolucjonistów współczesnej kinematografii. Warto przedstawić, chociażby w skrócie, najważniejsze dzieła twórcy, znane jako Dziewiątka Tarantino.

Quentin Tarantino

#1 Wściekłe psy – 1992
Produkcja, która przyciągnęła uwagę krytyków i widzów z całego świata. Historia opowiadająca o grupie złodziei, która po nieudanym napadzie na sklep jubilerski odkrywa, że jeden z nich okazał się donosicielem. Bohaterowie nie znają się wzajemnie, zamiast imion posługują się kolorami, a sytuację pomiędzy nimi utrudnia fakt, że wpływowy gangster, który zlecił im rabunek, pragnie poznać tożsamość zdrajcy.

 

#2 Pulp Fiction – 1994

Historia, która niezaprzeczalnie rozsławiła Tarantino i już na stałe zapisała się w popkulturze. Całość przedstawia trzy połączone ze sobą w niecodzienny sposób historię, dwójka gangsterów dostaje zlecenie od swojego szefa – narkotykowego bossa, jednak nic nie jest tak proste jak się wydaje i problemem staje się ciało przypadkowo zabitego zakładnika. Kolejnym źródłem problemów staje się żądna wrażeń żona bossa, którą ten zostawia pod opieką jednego z gangsterów, a całość dopełnia opowieść boksera, który wdał się w nieprzyjemne kontakty z mafią. Rabunki, morderstwa i niewyszukany język zostają pewnego rodzaju ikoną twórczości.

#3 Jackie Brown – 1997

Dwaj agenci FBI wpadają na trop czarnoskórej stewardessy przewożącej przez granicę nielegalne pieniądze dla handlarza bronią. Kobiecie grozi zarówno odsiadka w więzieniu jak i utrata nieswoich pieniędzy. Agenci wysuwając żądania współpracy i posłuszeństwa, nie spodziewają się, że młoda kobieta będzie próbowała ich przechytrzyć, pracując zarówno dla nich jak i w dalszym ciągu dla gangstera.

#4 Kill Bill: Vol. 1/ Kill Bill: Vol. 2 – 2003/2004

Zawarta w dwóch filmach historia Czarnej Mamby – płatnej zabójczyni, która po wybudzeniu się z długiej śpiączki za cel postanawia sobie zemstę na tytułowym Billu, byłym szefie, który zdradził ją w dniu jej ślubu i zamordował wszystkich tam obecnych, a ją samą postrzelił w głowę. Na swojej drodze musi jednak zmierzyć się również ze wspólnikami Billa, a wszystko to w trwającym łącznie cztery godziny i siedem minut obrazie, o którym Quentin Tarantino otwarcie przyznał, że marzył od dawna.

Opublikowano Bez kategorii | Skomentuj

Stephen King nie tylko mistrzem horroru

 Stephen King już nie raz udowodnił, że potrafi przerażać.

Stephen King Carrie Stephen King, urodzony w 1947 roku ma na swoim koncie dorobek, którym mógłby zawstydzić każdego kolegę po fachu. Od premiery jego debiutanckiej powieści Carrie minęło już czterdzieści sześć lat, a od tamtego czasu na międzynarodowym rynku pojawiło się łącznie siedemdziesiąt siedem powieści i zbiorów opowiadań. Ciężko nie znać dziś nazwiska kultowego już autora. Powieści takie jak Lśnienie, Miasteczko Salem, To czy Smętarz dla zwierzaków pozostają już pewnego rodzaju elementem współczesnej popkultury, której elementy dostrzec można w najróżniejszych miejscach.

Na podstawie twórczości Stephen’a King’a światło dzienne ujrzało do tej pory aż dziewięćdziesiąt dziewięć adaptacji, w tym produkcje filmowe, seriale telewizyjne, odcinki specjalne, sequele i remaki. Każdy szanujący klasykę gatunku fan filmowego horroru widział przynajmniej pojedyncze z tytułów, a liczni twórcy kina grozy czerpią z dorobku pisarza garściami.

 Jednak czy umiejętności pisarza kończą się jedynie na wzbudzaniu strachu?

Odpowiedź jest bardzo prosta -nie. Wielu może zaskoczyć fakt, że jedne z najbardziej znanych i kultowych filmów w historii kina, które wciąż doprowadzają licznych widzów do łez,  powstało właśnie na podstawie prozy Stephen’a King’a. Skazani na Shawshank oraz Zielona Mila w reżyserii Franka Darabonta to niewątpliwie przez was znane dramaty filmowe doceniane przez krytyków i widzów na całym świecie. Pomimo faktu, że miały swoje premiery kolejno w 1994 i 1999 roku, ciągle uznawane są za jedne z najlepszych produkcji wszech czasów.Stephen King

Skazani na Shawshank opowiadają historię bankiera, który niesłusznie został skazany na karę dożywocia i musi odnaleźć się w nowej codzienności. Tutaj kluczowe role przypadły Morgan’owi Freeman’owi oraz Tim’owi Robbins’owi.

Z kolei Zielona Mila to trwająca aż trzy godziny opowieść z perspektywy emerytowanego strażnika więziennego, opowiadającego historię mężczyzny skazanego za zabójstwo dwóch 9-letnich dziewczynek. W głównych rolach oglądamy niesamowity warsztat Tom’a Hanks’a i Michael’a Clarke’a Duncan’a.

Kto z nas nie wzruszał się i nie przejmował się losami bohaterów?

A to wszystko nie miałoby miejsca gdyby nie Stephen King i jego pióro.

Opublikowano Bez kategorii | Skomentuj

Kulturalna epidemia i twórcy

Kulturalna epidemia – jak ma się kultura podczas pandemii?

Zamknięte kina, levelofconcernkulturalnaepidemiateatry i muzea, odwołane koncerty, wstrzymane produkcje filmowe. Światowa epidemia odcisnęła widoczny ślad w przemyśle twórczym. W czasie kwarantanny część artystów tworzyła w domowym zaciszu i pozwalała nam na chwilę zapomnieć, że trwa kulturalna epidemia. Amerykański zespół Twenty One Pilots przedstawił powstałą w tym okresie piosenkę Level of Concern, rozmyślając w tekście „would you be, my little quarantine?”.

W znacznie gorszej sytuacji znaleźli się aktorzy, których produkcje zostały wstrzymane do końca trwania kwarantanny. 57- letni już Johnny Depp postanowił w tym czasie dołączyć do wspólnoty instagrama i urządzać rosnącej liczbie fanów jednoosobowe koncerty w swoim salonie. Aktora grającego na gitarze można ciągle obejrzeć w relacjach na jego profilu.

Jeszcze inną strategię obrała Zoe Bell – kaskaderka znana m. in. z filmów Quentina Tarantino (Kill Bill, Pewnego razu… w Hollywood). Zachęciła swoje koleżanki, zarówno aktorki jak i inne kaskaderki, do wzięcia udziału w Boss Bitch Fight Challenge, w którym wszystkie panie odgrywają scenę niekończącej się walki ze sobą.

A co z kulturalnymi wydarzeniami zaplanowanymi na ten rok?

Kulturalna epidemia spowodowała ,że daty większości koncertów zostały zmienione i często przeniesione na przyszły rok, nieliczne zostały odwołane. Niestety możemy pożegnać się z tegorocznymi festiwalami i rezerwować sobie czas na nie dopiero w następne wakacje.

Przyjrzyjmy się zestawieniu najciekawszych wydarzeń muzycznych zaplanowanych aktualnie na przełom 2020/2021.

Tom Rosenthal – 10.10.2020

One Republic – 20.11.2020 Kulturalna epidemia OWF2021

The Neighbourhood – 29.11.2020/ 11-12.12.2020

Orange Warsaw Festival – 04-05.06.2021

Open’er Festival – 30.06-03.07.2020

Kings of Leon – 25.06.2020 przeniesiony na 23.06.2021

Aerosmith – 05.07.2021

Kraków Live Festival – 20-21.08.2021

Dobrą wiadomością jest jednak fakt, że kulturalna epidemia powoli dobiega końca. W ciągu ostatnich tygodni swoją działalność zaczęły wznawiać poszczególne kina, oczywiście ciągle z zachowaniem szczególnych zasad bezpieczeństwa. Na razie na ekranach możemy oglądać projekcje, które miały miejsce jeszcze w czasie przed pandemią oraz starsze filmy, np. Harry Potter i Kamień Filozoficzny, Zwierzogród, które mają zachęcić widzów do powrotu  na sale kinowe. Premiery nowych filmów zbliżają się wielkimi krokami, a coraz to nowsze produkcje wracają wraz z ekipami na plany zdjęciowe.

Otwarte są również drzwi muzeów, a wystawy nie trzeba oglądać już jedynie za sprawą wirtualnej wycieczki na swoim komputerze lub telefonie.

Opublikowano Bez kategorii | Skomentuj

The Beatles – kulturowa rewolucja

 The Beatles zawładnęli sercami międzynarodowej publiczności działalnością w latach 1960-70.

The Beatles 1960

Podczas dekady twórczości zaprezentowali światu trzynaście albumów studyjnych, a także kilka filmów pełnometrażowych ze swoim udziałem. Nie ma wątpliwości, że muzycy z Liverpoolu odcisnęli w ten sposób swoiste piętno zarówno w przemyśle muzycznym jak i w popkulturze.

 

Inspiracje zespołem można aktualnie zaobserwować w wielu obszarach życia codziennego, chociażby w modzie, gdzie marki takie jak Zara czy Vans wypuszczają produkty inspirowane wizerunkiem artystów, ale także w przemyśle filmowym, który do dzisiaj prezentuje widzomThe Beatles movies obrazy, udowadniające, że Beatlemania tak naprawdę nigdy się nie skończyła. Opowieść o świecie, w którym nikt nie pamięta o Beatlesach? A może historia oparta w całości na piosenkach zespołu?

Współcześni twórcy garściami czerpią z dorobku Brytyjczyków, sprawiając, że kolejne pokolenia mają możliwość poznania The Beatles.

Za najbardziej znany przykład muzycznej inspiracji podaje się pochodzącą z Manchesteru grupę Oasis. W wielu utworach usłyszeć można fragmenty zaciągnięte od swoich poprzedników, a sami bracia Gallagher często nawiązują do grupy w swoich wypowiedziach. W jednym z filmów, o których mowa powyżej pojawia się nawet żart dotyczący nadmiaru inspiracji – „No Beatles, no Oasis”.

 Jednak wspominając o wpływie jaki John, Paul, Ringo i George wywarli na kulturę masową, nie należy myśleć, że na tym wszystko się zakończyło.

Beatlesi odcisnęli widoczny ślad w kulturze ruchu hippisowskiego, stlastBeatlesShootali się wręcz jedną z jego ikon. Ich płyta z 1967 roku Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band rozsławiła wśród młodego pokolenia utwór Lucy in the Sky With Diamonds, który rzekomo miał opowiadać o efektach zażycia substancji psychoaktywnych. Ponadto Lennon i McCartney nawoływali do światowego pokoju, pojednania i wzajemnej miłości, co wpasowywało się w nurt ideologiczny ruchu. W pewnym momencie twórczości Beatlesi zaprzestali chodzenia do fryzjera i golenia się, co również zostało zapożyczone w kulturze hippisowskiej.

W utworach The Beatles nie brak symboli i nawiązań do ówczesnych sytuacji. Najlepszym tego przykładem jest utwór Blackbird (ang. kos), który uważany jest za odpowiedź na eskalację napięć rasowych w Stanach Zjednoczonych i zachęcenie do walki z rasizmem. W jednej z wypowiedzi muzyków wytłumaczono, że ptak w brytyjskim slangu oznacza dziewczynkę, a więc kos staje się symbolem czarnoskórej dziewczynki. W tekście Paul McCartney wspomina „Take this broken wings and learn to fly” czy” You were only waiting for this moment to be free” co w symbolicznym znaczeniu ma nieść ze sobą nadzieję i wsparcie dla czarnoskórej ludności.

 

Opublikowano Bez kategorii | Skomentuj